ข้าวออกรวงเต็มทุ่งแล้วเด้ออ้าย
ลมหนาวพัดใจผู้สาวอ้ายจ่มหา
ส่งสายตาเหงาเบิ่งทุ่งนาข้าวคอยท่า
รวงข้าวแทนนาฬิกาบอกเวลานัดใจ
เฝ้าห่วงใยคนไกลที่อยู่ทางนั้น
บ่เห็นกันนาน ก็อดคึดย่านบ่ไหว
เชื่อในคำฮักแท้เด้จำทนรอได้
แต่อ้ายสิเป็นจั่งใด๋ เมื่ออยู่ไกลบ้านเฮา
สะนูว่าวหยอกลมหนาวดัง ดือ ดื๊อ ดือ
พ่อใหญ่เร่งมือจั๊กตอกไม้ไผ่ไว้มัดฟ่อนข้าว
หอมผักอีตู่ใส่อู๋ปลาซิวจากเฮือนน้าสาว
คึดฮอดมื้อไขห่อข้าวกินกับอ้ายอยู่บนเถียงนา
ฟ้าวกลับมาเด้ออ้ายถ้ายามใด๋ว่าง
ใจสาวนี้ยังถนอนคิงไว้อยู่หนา
เห็นข้าวโดนเคียวเกี่ยวหัวใจคนคอยท่า
มันคล้ายเข็มนาฬิกาบอกหมดเวลารอคอย
สะนูว่าวหยอกลมหนาวดัง ดือ ดื๊อ ดือ
พ่อใหญ่เร่งมือจั๊กตอกไม้ไผ่ไว้มัดฟ่อนข้าว
หอมผักอีตู่ใส่อู๋ปลาซิวจากเฮือนน้าสาว
คึดฮอดมื้อไขห่อข้าวกินกับอ้ายอยู่บนเถียงนา
ฟ้าวกลับมาเด้ออ้ายถ้ายามใด๋ว่าง
ใจสาวนี้ยังถนอนคิงไว้อยู่หนา
เห็นข้าวโดนเคียวเกี่ยวหัวใจคนคอยท่า
มันคล้ายเข็มนาฬิกาบอกหมดเวลารอคอย