Δρόμοι παλιοί που αγάπησα
Νύχτεσ των γυρισμών αναπόφευκτεσ
Την ασήμαντη παρουσία μου
Κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε
Φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένοσ κι ατίθασοσ να περπατώ
Κρατώντασ μια φλόγα τρεμόσβηστη στισ υγρέσ μου παλάμεσ
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα
Κι ούτε κανένασ ούτε κανένασ