Kalamadığım bir yer var gidemediğim yerlerden bile çok uzakta

Küçücük bir şehirde kocaman kalbiyle bir kadın oturur yolunu kaybedip durur

O beni hiç anlamasa da ben onu anladım daima desem şimdi

Nasıl güzel bir yalan olur

Bana soramadığı sorular sürekli onun peşini kovalar

Kedilerin attığı taklalar kadar komikti oysa cevaplar

Bana yeterdi iki güzel kelime söyleseydi ama susmaları bir türlü bitmek bilmedi

Acı çekmeyi severdi bana da çektirmeyi

Sonra biraz öğrendim kendimi geri çekmeyi

Yüzümü severken elleri batardı dikenleri

Ama hiçbir şey onu sevmeme engel değildi ki

Sevgilim senin tek bir sözün beni yerle bir ederdi

Şu uyumsuz başıboş kalbim bir tek seni dinlerdi

Atar içine saklardı söylediğin bütün cümleleri ve sana dair ne varsa

Bana inan sevgilim